CHEGAN AS PRIMEIRAS COLABORACIÓNS... DESDE NAVARRA

A través de Txerra Rodríguez -o tradutor de Séchu Sende ao euskera-, tivemos noticia do Dr. Iñaki Peña. Este médico de Arrasate foi unha das persoas que entrou no blogue do Txerra e leu o artigo sobres os cemiterios de Derio e Sondika. A lectura non caeu en saco roto, porque o doutor foi a Lesaka (unha vila navarra moi euskaldún) e parou a verificar a situación do idioma. Despois escribiunos este artigo, que tomamos directamente de http://arinduz.org/wordpress/inaki/2013/09/23/hilarriak-hilerrietan-eta-mendietan/

Lápidas nos cemiterios ... e nos montes

Non é unha moda de agora, é un tema que vén da prehistoria. Os nosos montes están repletos de túmulos e dólmenes, que entre outros obxectivos querían facer unha pequena homenaxe aos mortos. Nos últimos anos estase poñendo de moda outra vez. Até converterse en problema. A Deputación de Guipúzcoa está avaliando a posibilidade de retirar dos montes as lápidas, cruces, recordatorios e demais (ou polo menos tentar que non se poñan novas). De verdade non sei a quen lle fai dano. Non será que a propia morte fáisenos incómoda?

No blogue Garaigoikoa lin o artigo Hilerriak eta hilarriak. Nel fálase da investigación que está levando a cabo o Proxecto Lingua Viva nos cemiterios galegos: están investigando cantas lápidas hai en cada un deles. Txerra Rodriguez fixo unha investigación semellante aquí, en Txorierri, e os resultados foron diferentes: en Txorierri a porcentaxe de lápidas en euskara é moito maior que en Galicia, malia que se investigaron dous pobos non demasiado euskaldúns como son Derio e Sondika (en Galicia, en cambio, tamén se estudaron pobos moi galegofalantes). En Derio 16 % e en Sondika 7%.

Eu fixen un exercicio parecido este fin de semana nun pobo euskaldún de Nafarroa, en Lesaka: no novo cemiterio hai 28 lápidas só en euskara (%44), 32 en castelán e 3 en bilingüe, máis ou menos.

Uns apontamentos, nada máis.